Bazen o kadar zor ki nefes almaya devam etmek. En sıradan günlük işleri yapmak , işten güçten geçtim normal bir insan gibi davranmak..Belki de istediğim gibi aylaklık yapamamak , kontrolü elden bırakamamak yoruyor beni bu kadar. Yataktan çıkmak istemiyorum ,Emre'nin kreşe gitmesini sağlamak istemiyorum ,Eren'in uyumasını beklemek istemiyorum bazı günler.
Ne kadar kötü hissedersem hissedeyim toparlanacağımı biliyorum da galiba toparlanmak istemiyorum..Okumaya -yazmaya sığınmaktan başka yapacak bişey olmuyor böyle günlerde. Onu bile istemiyorum!
Geriye Sezen'in o enfes şarkısı kalıyor böyle günlerde ve diyorum ki:
'Bazen daha fazladır her şey
Bir eşikten atlar insan
Yüzüne bakmak istemez yaşamın
O kadar azalmıştır anlam
O zaman hemen git radyoyu aç bir şarkı tut
Ya da bir kitap oku mutlaka iyi geliyor
Ya da balkona çık bağır bağırabildiğin kadar
Zehir dışarı akmadan yürek yıkanmıyor
Ama fazla da üzülme hayat bitiyor bir gün
Ayrılıktan kaçılmıyor
Hem çok zor hem de çok kısa bir macera ömür
Ömür imtihanla geçiyor
Ben bu yüzden hiç kimseden gidemem gitmem
Unutamam acı tatlı ne varsa hazinemdir
Acının insana kattığı değeri bilirim küsemem
Acıdan geçmeyen şarkılar biraz eksiktir
Bir şiirden bir sözden
Bir melodiden bir filmden
Geçirip güzelleştirmeden can dayanmıyor
Yıldızların o ışıklı fırçası azıcık değmeden
Bu şahane hüzün tablosu tamamlanmıyor
Etiketler: Blog Dünyası, Depresyon Yazıları