EMRE 4 YAŞINDA

Canım oğlum, ilk göz ağrım, uzun kirpiklim 4. yaşını 11 mayıs pazar günü kutladı. Parti organizasyonu gibi tantanalı işlerde başarılı sayılmam ; lüzumsuz  bir yığın ayrıntı ve masrafla baş edemem. Bu yıl birbirinden güzel bir sürü doğum günü kutlamasına katılınca özendim kendi çapımda.

4 yaş erkek çocukların çoğu için Arabalar filmi kült olmuş durumda. Sağolsun pazarlama uzmanları dondan çoraba, beslenme çantasından mayoya Şimşek Mc Queen resmi basmadık obje bırakmamışlar. Bir de bunun parti versiyonları var ki çeşitte sınır yok. Ben  ilhamımı şu harika siteden aldım:

http://zeynepharikalardiyarinda.blogspot.com.tr/2012/11/yagzn-arabalar-konseptli-dogum-gunu.html

Duvardaki trafik işaretleri, davetiyeler, yakalara yapıştırılan çıkartmalar, kürdan bayrakları  Zeynep hanımın şablonları ile yaptırdım. Siyah elektrik bandı ile balon süsleme ve siyah masa örtüsü fikri de bu blogdan. Çok sevdiğim Halil Cibran'ın Çocuklar şiirini  annelere hediye olarak hazırlattım. Aynı zamanda anneler günüydü 11 mayıs.

Mekan olarak birkaç yer baktım ancak evde olması daha kolay geldi son anda ve 10 kadar arkadaşını çağırarak evimizde kutladık. Max'ın annesi çocuklara yüz boyama yaptı. Ne kadar tekerlekli alet varsa dışarı çıkarttık. Bisiklet, scooter vs. Çocuklar gayet sakin olan site içinde ,yolda oynarlar diye düşündük ama onlar ev içinde kalmayı ve oyuncak odasını talan etmeyi tercih ettiler.

Bir gün önce evi toparlarken ağır mermer sehpayı kaldırmaya kalkınca belimi incittim ve tüm hazırlıklar sırasında fazla iş yüklenemeden dinlenmek zorunda kaldım. Acayip bir kaygıya kapıldım, Eren'i bile kaldıramadım. Çok şükür ki bir hafta içinde tamamen düzeldim.

Pastamızı muhteşem pastacımız ve arkadaşım Beyhan Aytemiz yaptı. Geri kalan ikramlar Emine abla ve annemin ellerinden çıktı. Özene bezene yaptığım kağıtlı keklere çiçek yağı yerine zeytinyağı koyunca malesef tatları istediğim gibi olmadı.

Emre'yi yalnız bırakmayan arkadaşlarına ve Bodrum'daki anne arkadaşlarıma teşekkürler ediyorum.

Son sözüm kapıdan içeri girene ''Hediye getirdiniz mi?'' diye soran oğluma:

Biricik Emre oğlum,  hayatımıza kattığın sonsuz neşe ve mutluluk için sana teşekkür ederim. 4 yıllık kısacık annelik tarihim benim için daimi bir değişim , dönüşüm ve kendimle yüzleşme, zayıflıklarımla barışmaya çalışma çabaları ile dolu. Bu süreçte yaşadığım en büyük zorluklar senin bir güzel sözün, bakışın, ''Kızgın mısın bana anne '', ''Seni seviyorum anne'' gibi cümlelerinle unutulup yok olmaya mahkum.

Ömrümde hiç bir konuda ve dahi annelikte ''profesyonel'' hissetmiyorum kendimi. Okuyarak, öğrenerek, kendi ailemden devraldıklarımla mücadele ederek iyi bir çocukluk yaşamana çalışıyorum. Bir gün yetişkin bir erkek olacaksın ve her yetişkin gibi anne-babanı kıyasıya sorgulayacaksın, işte o zaman  tertemiz, masum çocuk kalbinde benden kaynaklı hasarların minicik olduğunu farketmen benim tek arzumdur birtanem.

Nice mutlu, sağlıklı, keyifli senelerin olsun oğlum.