Sevgili Günlük: Bu Aralar Hayat

Ana gündem maddemiz bakıcı sorunumuz bugünlerde. On aydır birlikte olduğumuz, çok alıştığımız ablamız kişisel nedenlerle ayrılmak istediğini iki gün önce söyledi. Çok üzüldüm, gerildim ; karnıma ağrılar girer benim böyle durumlarda, stres yönetiminde çok başarısızım yapı gereği. O akşam dışarı çıktık, eşimin soğukkanlı ve sakin duruşu iyi geldi, haber verebileceğimiz her yeri aradık. B ve C planlarımız var neyse ki ..Annemler ve eski komşumun bakıcısı acil durumda gelebileceklerini söylediler, ablamız da sağolsun, yeni işverenine biz yeni birini bulmadan çıkamayacağını söylemiş. İstanbuldaki ilk bakıcımız sayesinde bir site keşfettim .

Aracılık yapan kurumların yalan-dolan konusunda uzman olduğunu duydum pek çok kimseden. Burada aracılık yok, bakıcı arayanlar ve bakıcılık yapmak isteyenler profillerini oluşturup, doğrudan temas kuruyorlar. Üstelik her il mevcut. Bodrum'da 11 seçenek vardı, ikisini aradım, olumsuz cevap geldi. Bakalım ,bekliyorum. Aslında bize yatılı bakıcı gerek, evin konumu nedeniyle ulaşım konusu bir mesele haline geldi. Umuyorum ki çok yakında,uzun yıllar bizimle olabilecek, eskilerin ''emektar'' dediği türden bir abla ile karşılaşırız. Her anne gibi benim de rüyam bu.

Bodrum'da havalar serinledi, çok güzelleşti. Dışarılara çıkma, gezme tozma, kahve çay muhabbetleri için harika zamanlar geldi. Yakında anne organizasyonlarına başlarız. Güzel kahvaltılar yapsak..Bodrum'un tadını çıkartsak. Akşamlar epey serinledi hatta bu sabah ciddi ciddi üşüdük. Çorap giyecektim dün akşam üşenmeseydim. Demek ki kış resmen gelmiş.

Emre ve Eren birlikte vakit geçirmeye başladılar bu aralar. Dün akşam onlar halı üzerinde oynarken biz kitap okuyup, televizyon seyredebildik mesela.Eren ''anne'' diyor bir kaç gündür, ''hayır, teşekkürler'' kelimelerini duya duya alıştı, söylemeye çalışıyor. Göbeğini kanepeye dayayıp ellerini bırakıyor, yürümeye hazırlanıyor minik adam. Yer yatağına geçmemek için çok direndim bu sefer ama olmadı. Yatakta o kadar hareketli ki, bir bakıyorum baş ucunda bir bakıyorum ayak ucunda. Bir kaç kez yataktan düştü, acayip vicdan azabı yaptı bana bu düşüşler, şimdi bir gözüm açık tetikte uyuyorum, uyku kalitem çok düştü bu nedenle. Dün akşam Eren'e kocaman yer yatağı yaptım, kendim de ranzanın alt katında onun hemen yanında uyudum. İyi geldi. Bir süre böyle devam ederiz sanırım.

Emre üç haftalık tatil sonrası okula uyum sağlamakta zorlanıyor. İlk üç gün baya salya sümük bıraktık. Dün mızırdanarak, bugün gülümseyerek. (Yazarken farkettim,ikinci hafta bitiyor yeni dönemde) .Yeni sınıfa geçtiler, yıldız binadalar artık. Maripol'ün gözetimindeler. Emre sabahları Maripol'ü istiyor illa ki kucağına gitmek için .

Çekirdek aile olarak yaşamaya alışıyoruz tekrar. Sükunete, sessizliğe.. Hareketli yaz günlerinden sonra iyi geliyor. Ben yazı, sıcağı hiç sevmem. Mayıs geldi mi içime sıkıntı basar .(Mayıs Sıkıntısı diye film vardı di mi?Acaba neyle ilgili?) Çok şükür bir yazı daha sağ salim atlattım.

Geçtiğimiz haftasonu kendi kendime takılma ihtiyacım tavan yaptı. Oasis'e gittim. Sezon sonu mağazalarda dolaştım epey ama sadece iki parça ürün aldım. Yemek için pek çok kez olduğu gibi Begonvil'i seçtim. Dekorasyonu aklımı başımdan alıyor, çok sevimli, sıcak bir yer.Yemekler ve fiyatlar güzel. Bir yazı yazıcam ilk fırsatta.

Düğünler, doğumgünleri, Özlem Hatipoğlu semineri olan dolu bir haftasonu beni bekliyor. Bir de ben bu aralar aşkın bambaşka hallerini keşfediyorum Mutluyuz. Şükürler olsun..