Çağımız depresyon çağı. Dünya sağlık örgütü tanı konmuş 350 milyon hasta olduğunu söylüyor. Giderek yalnızlaşan, çekirdek ailesi ile betondan kafeslere kapatılan, sıklıkla da ailesi olmayan /olamayan insan oğlu çareyi obsesif-kompulsif davranışlarda (günde yüz kere el yıkamak gibi), panik bozuklukta ve bunalımda buluyor. Cep telefonu ekranlarına sıkışmış hayatlar kimseyi tatmin etmiyor.
Psikiyatrik sorunlar hasta için zaten sıkıntılı ruh halleri yaratıyorken bir de etraftan abuk subuk yorumlar duymak hiç iç açıcı olmasa gerek. Peki ne yapmalı? Her şey yolunda gibi mi davranmalı? Tavsiye vermeli mi?
Diyor ki bilir kişiler:
Depresyonda olan biriyle sağlıklı iletişim kurmanın adımları (kaynak):
En önemlisi nasıl hissettiklerini sorup verdikleri cevabı dinlemek !!!
- Depresyonda olan insana kendini nasıl hissettiğini sorun.
- Cevabını iyi dinleyin. Düşündüğü şeylerin yanlış olduğunu söylemeyin.
- Analiz yapmayın. Onun hislerini küçümsemeyin veya kendini yalnız hissetmesine neden olmayın.
- Arkadaşınızın sizle konuşmak istemesini beklemeyin. Konuşmak istemese bile onu yemeğe veya diğer etkinliklere davet edin. Cevap vermiyor olsa bile mesaj atın.
- Ona size güvenebileceğini söyleyin ve yanında olduğunuzu gösterin. Sizle konuşmak istediğinde eğer mümkünse hemen irtibata geçin
- Eğer içten veya istekli değilseniz o kişiye yardım etmeye çalışmayın.
- Depresyon ve zor zamanlarda yaşadıklarınızı onla paylaşın.
- Arkadaşınıza profesyonel bir yardım almak isteyip istemediğini sorun. Eğer istemiyorsa, onu ikna etmeye çalışın. Onun için randevu almayı ve onunla birlikte gitmeyi önerin.
- Ona kendine zarar vermeyi düşünüp düşünmediğini sormak tamamen doğaldır ve önemlidir. Eğer size intihar etmeyi düşündüğünü söylerse, bu bilgiyi kendinize saklamayın. Bir doktor veya terapist ile irtibata geçin. Depresyonda olan kişinin doktoru aramasından ziyade bu işi siz yapın.
Yine farklı bir kaynakta ise şunlar yazıyor:
''Bize gelen hastalardan biliyoruz ki, depresyon tanınmadığı için, hasta yorgun, bitkin olduğundan, hiçbir şeye karşı ilgi duymadığından; içinden gelmediğinden; çevresi tarafından "tembellikle, miskinlikle" suçlanır. Oysa hasta hayat enerjisini yitirmiştir. Bu durum hastanın "elinde ve iradesinde olan" bir şey değildir. Tamamı hastalığın getirdiği bir sonuçtur. Hastanın çevresi mantıklı düşünmeli ve daha önce "tembel" olmayan bir insanın neden şimdi "tembel" diye nitelendirdiklerini pozisyonda olduğunu anlamaya, çözmeye çalışmalıdır.
