Bayramda annemlere gittik adetimiz olduğu üzere son dakika kararı ile. Babam rahatsız, onu görmek istiyordum. Öylece kalktık gittik sırt çantaları ile.
Üstteki resim annemin arka bahçesine ait. Görünen ev komşunun evi. Ege'den sonra Karadeniz yeşilliği ile beni her defasında şaşırtıyor. Yine öyle oldu. Üstüme üstüme gelen yemyeşil doğa beni mest etti. Bodrum cayır cayır yanarken dağlarda görünen bulutlar , sabahları ve geceleri üşüten serinliğe ise paha biçemiyorum.
Aşağıdaki iki kare hava alanından. Çocuklar giderken oldukça sakindi fakat dönüş epey hareketli ve yorucu geçti. Evden erken çıkmamıza rağmen Sabiha Gökçen'e 1 km kala inanılmaz bir trafik başladı. 28 haziranda patlayan bombalardan dolayı fazlaca güvenlik önlemi vardı daha alana gelmeden. Bir ara inip yürüsek mi diye düşündük, o derece. Neyse ki tam 1 saat kala uçağa bineceğimiz kapıdaydık. Aşırı kalabalık, gürültü-patırtı mı çocukları gerdi ne oldu ise içlerine canavar kaçmış gibi durmadan koştular. Uçakta durum daha vahimdi. Öndeki yaşlı çift ters ters bakınca en arkaya kaçtık. Durmadan yemek masalarını açtı-kapattı Eren, Emre onu sürekli kışkırttı, kakaolu kek diye tutturdular. Dönüş trafiği berbat olmasına rağmen uyumadılar.
Sadece 3 gün için gittik döndük. İyi mi oldu, kötü mü bilmiyorum. Şükürler olsun rutinimize kavuşturana.Etiketler: Emre Büyüyor, Eren büyüyor, Gezi Yazıları
