Bu mevsimde öyle güzel, sakin ve iyileştirici ki Gümüşlük..Sessiz, deniz mükemmel, adeta bir göl..Maalesef tek sıkıntı restoran sahiplerinin sürekli davet ediyor olmaları. ''Buyrun efendim'' sesleri arasında yürümek birazcık yorucu oluyor. Onun dışında en güzel terapi Gümüşlük sahili..
Geçen hafta sonu teyzemleri gezdirmek için gittik. İyi ki de gitmişiz. Hava harikaydı. Çocuklar rahat rahat koşturdu. Bodrum'da yaşıyor dahi olsak bir noktada ekrana bağımlılık kaçınılmaz oluyor. Bir gün boyunca açık havada olmaları beni onlardan daha çok mutlu etti.
Gümüşlük bana iyi şeyler düşündürüyor, yaşamanın hafif -kaygısız olabileceğini, böyle bir ihtimal de olduğunu hatırlıyorum. Denize bakan minik bir taş evimin olabileceğini, sabahları dalga sesleri ile uyanacağımı, birkaç tur yüzdükten sonra hafif bir kahvaltı yaptığımı hayal ediyorum. Çocuklarımın keyifli, özgür, neşeli yetişkinler olduklarını, bol kahkahalı sofralarda buluştuğumuzu, evime gelen az sayıda dostumla doyumsuz sohbetler yaptığımızı..
Hayal kurduruyor Gümüşlük insana, hepimizin bataklıkta yaşadığını ama bazılarımızın yıldızlara baktığını hatırlatıyor..Teşekkürler hayat..Etiketler: Bodrumda Yaşam, Hayallerim
