Evet ,nihayet Emre öğlen uykusu olmadan da günü tamamlamaya başladı. Vasfiye teyze bizi görse ''Ne çektin be'' cümlesini söylemekten dilinde tüy biterdi. Ne çektik biz Emre'nin uyku meselesinden , ölsem unutmam. Kabahatin büyüğü bizdeydi eyvallah , itirazım yok .Düzen oturtamadık, istikrarlı-kararlı olamadık ama bırakın da azıcık içimi döküp rahatlayayım a dostlar.
Emre uykuya direnen çocuklardan oldu her zaman. Arabaya binince bile sızmadı. Yaktığımız benzinin yaptığımız kilometrenin haddi hesabı yok. Hele yatağa yatıp hikayeyle masalla uyuduğu taş çatlasa üç keredir (öğle uykuları için bu yazdıklarım) . 27 ay boşuna emzirmedim, meme emerken -45 dakika sürse bile dalması- uyuyordu hiç değilse.Taş kalpliliği ile tanınan, göz yaşını zayıflık kabul eden ben ''Bu çocuğu uyutamıyorum'' diye az ağlamadım. ''Niye bu kadar kafaya takıyorsun, uykusu gelince uyur o'' ya da ''Aman uyumazsa uyumasın ne olur sanki'' diyenleri baş düşmanım kabul ettim. Sanki ben çok meraklıydım uyutma çilesine. Oğlan uyumadı mı zıvanadan çıkıyor ,hiçbir şeyle mutlu olmuyor, uyuyana kadar bizi Eyüp peygamber makamına ulaştırıyordu sağ olsun. Ne yapıp edip uyutmak zorundaydık anlayacağınız.
Hal böyle olunca en büyük arzum bu öğle uykusu faslının kapanması oldu.Benim uykusuz oğlum tam gün kreşe başladığında 2-3 gün uyutmuşlardı öğle saatinde diğer çocuklarla birlikte ama uyandığında mutsuz olduğunu söylediler ,zaten oğlan her sabah ''Okulda uyumayacağım'' diyerek gitti yuvaya. Uyku hakkında sohbet etmeye ,lafı dolandırıp uykuya getirmeye çalışan pedagoğu ''Ben de uyuyorum öğlen'' diyip atlatmayı başardı hatta. Uyanma saati en geç 07:00 olan emre 16:00 civarı yorgunluktan deli oluyordu adeta. Mızmızlığıyla bizi çileden çıkarıyor ,görenler sabrımıza hayran kalıyordu. Ne istese yapıyorduk ; ortalık dağılmış, bir şeyler kırılmış dökülmüş umrumuzda bile olmuyordu.
Uyku çilemizi daha fazla anlatıp sizleri de kahr etmeyeyim ,çok şükür öğlen uykusu faslı bitti. Akşam erkenden yatağa gidip bir kitap bir hikaye ile kapanışı yapıyoruz. Poposunu dönüp uyuduğunu her gördüğümde sevinçten ağlayasım geliyor şimdilerde. Darısı uykusuz diğer anaların başına.Etiketler: Emre Büyüyor, İki Çocuklu, Uyku Eğitimi
