Sevilmek mühür gibi vurulmuş kaderine. Bir çöl sıcağının yağmurusun sen…
Ömür gecesinde parlayan bir ay.
Dünyada ne var söyle… Seni sevmekten kolay.
Zor olan özlemek seni. Gözlerini düşünüp vurulmak kurşun kurşun…
Sert bir gurbet kırarken kollarını.
Bir de rüzgar saçların kokuyorken… Beklemek yollarını.
Kaldır perdesini siyah gecenin. Bul beni kuşların sustuğu yerde…
Ey güzelliğin adı, ey güzelden de güzel!
Sevdiğim kadar gittin… Özlediğim kadar gel.
Mehmet Emin Kazcı
1 mart benim kardeşimin doğum günüydü . Biz 1997 yılında ayrıldık onunla.''Acı vatan'' Almanya onun yeni yurdu olurken ben üniversite yollarına düştüm. Geçen senelerle beraber hayatlarımız ve duygularımız şekilden şekile girdi. Dile kolay 17 yıl olmuş. Özlem duygusu ilk yıllarda yakıp kavururken zamanla biçim değiştirdi. İnce ama hiç geçmeyen , bazen çok azalıp kendini unuttursa da asla bitmeyen garip bir kıvam aldı. Asıl çileyi o çekti tabi , ben sadece şahit yazıldım.
Ayrı düşmesin kimse, çok kuvvetli olan duyguların zamanın acımasız dişlerince illa ki örselendiğini görmesin. Gündeliğin minicik ayrıntılarını paylaşmanın tadını unutmasın. Ayrılık yoldan olsun denmiş ama hiç olmasın!Etiketler: Berlin, Depresyon Yazıları
