 |
| resim http://egoistokur.com/ |
Gözlerini kapat ve hayal edebileceğin en mutlu sonu düşün. Daha sonra bugüne ulaşana dek geriye doğru git. Bu senin vizyon anlaşman olacaktır, yani yaşamının hikayesi.'' (Aile Bilgeliği)
''Ama en kötüsü nedir sevgilim biliyor musun: Hayatın bize sunduğu sonsuz güzelliklerin milyonda birini yaşamaktır. Hayatımızı bir tesadüf gibi yaşıyoruz. Bir tesadüfün bizi bulma şansı milyonda birse, biz de hayatımızı aynı bir tesadüf gibi milyonda bir yaşıyoruz. Hayat bize her gün yeniden o derece sonsuz güzellikler sunuyor ki, biz bunları görmemek için her gün yeniden kendi gözlerimize mil çekerek kör oluyoruz.'' (Dünyalılar.org)''
90 yaşındayım. Çocuklarım torun sahibi olmuş. Mutlu ve sağlıklılar. Küçük bir apartman dairesinde tek başıma yaşıyorum. Yanımda 40 yıldır benimle olan bir yardımcım var. Sessiz, işini bilen kendi halinde bir kadın. Boğaza bakan kocaman bir salonum var. Yere kadar inen pencere önünde rahat bir okuma koltuğum ve lambam. Bir duvarda boydan boya kitaplarım. Kendime ait olanlar koca bir rafı doldurmuş.
Erken kalkıyorum, sabah namazını kılıp dua ediyorum, nefes alıp veriyorum 5 dakika boyunca uzun uzun. Sevdiğim kitaplardan birinden okuyorum birkaç sayfa . Doğan güneşi seyrediyorum. Uzun hayatımı düşünüyorum. Yirmili, otuzlu yaşlarda nasıl da umutsuz, dağınık, kararsız olduğumu.. Yazdığım ilk kitapla değişen hayatımızı. Özgürleştiğimi, çocuklarıma bol bol zaman ayırdığımı.
Gezdim sonra. İstediğim her yere gittim. Çocuklarım da yanımda, bir süre İtalya'da, bir süre İngiltere'de yaşadık. İsveç'de güzel kışlar, İskoçya' da serin yazlar geçirdik. Kocamla tekrar tekrar aşık olduk. O işini hiç bırakmadı. Hep yanımda oldu.
Çok sevdiğim insanlarla, yazar-çizerlerle sofralarımız oldu. Bodrum'da denize bakan güzel evimizde çok dost ağırladık. Yıllarca takip ettiğim dergilerdeki gibi aydınlık, ferah, neşeli evimizde büyüdü çocuklarımız. Onlar evlenip yuvadan uçunca ,dostlarımız dağılınca İstanbul'a döndük tekrar.
Çok mutlu, çok güzel yaşlandım..İçimde hiç bir ukte kalmadı. Hayat bana çok cömert davrandı.Etiketler: Annelik, Betul Mardin, Hayallerim
