Birinci Sınıf Öncesi Oğlum Emre'ye Mektup

23 ekim 2013, Yedigöller
Canım oğlum,

Biz bugün seni okula kayıt ettirdik. Bitez Devlet okuluna. İçim bir tuhaf; mutlu, rahatlamış ve hüzünlüyüm. Mutluyum çünkü büyüdün . Rahatladım çünkü bu okul işi lastik gibi uzayacak diye endişeleniyordum. Hüzünlüyüm çünkü artık kontrolümüzün çok az olacağı ''eğitim'' sistemine dahil oluyorsun.

Hayalim şu; tıpkı Kaybedenler Kulubün'deki Yiğit Özşener ve Serra Yılmaz gibi birer anne-oğul olarak karşılıklı oturuyoruz; senden-benden, annelikten, evlat olmaktan, kadınlar erkekler , edebiyat ve sinemadan konuşuyoruz. Belki sadece o zaman, yani 30' lu yaşlarda anlayabileceğin şeylerden..Günah çıkartıyorum, diyorum ki ''Emre'ciğim, Freud ne yaparsan yap yanlış olacak demiş ebeveynlik için. Her çocuk bir şekilde ana-babasının eksiklerine odaklanıyor eninde-sonunda. Belki benim gibi yumuşak annelerin sürekli kendi yetersiz oldukları alanları dile getirmeleri de yanlış. Sizi büyütürken biraz daha kurallı, kararlı olmalıydım mesela. Daha disiplinli. Çok niyet ettim ama devam ettiremeyeceğim şeye başlamamak daha doğru geldi. Büyürken bu disiplinsizlikten sebep zarar görmüş olabileceğini düşünmek beni çok üzüyor.''


Kim bilir bana neler dersin? Umuyorum ki 30'lu yaşlarda istediği işi yapan, keyifli, mutlu bir genç adam olursun. Öyle olursan iyi şeyler söylersin ama yolunu çizememiş isen hala, çok kötü kelimeler de çıkabilir ağzından.

Bebeğim sana söylemek istediğim çok şey var. Benim kuşağımın sıkıntıları, arada kalmışlığı, yaşadığımız ülkeden kaynaklanan bir çok çıkmaz vb. Umarım bir gün bunları enine boyuna konuşur, tartışırız. Anne-baba olmak kavramına uzunca bir süredir kafa yorduğumu bilmeni istiyorum; kendi ebeveynimden dolayı. Sonuçta şuraya vardım (şimdilik):

''Hemen hemen her ana-baba çocuğu için elinden gelenin en iyisini yapıyor, sınırlarını zorlayabildiği kadar zorluyor; bazen sadece yanında kalmak oluyor bu, bazen yurt dışına gönderip en iyi üniversitelerde okutmak. Bazen anneanne-dedeye bırakıp okula devam etmesini sağlamak. Sonuç değişmiyor: Sayılabilecek kadar eksiği/ hatası olan ebeveynin sayılamayacak kadar çok fedakarlığı, iyiliği ve başarısı var.'' (Üstün Dökmen'den alıntı bir cümle aslında bu)

Adım adım kendini keşfettiğin, hayatta ne olmak / ne yapmak istediğini bulduğun ve o yolda çaba harcamayı mutluluk saydığın bir ömür diliyorum senin için. Eğitim sistemi içinde sana ilham verecek yürekli insanlarla karşılaşman için dua ediyorum. Seni çok seviyorum güzel kirpikli oğlum.



Etiketler: ,